Wie ben ik?

Ik ben opgegroeid als jong meisje binnen de Rooms-katholieke traditie. Op school was er een kapel en ik kreeg les van de nonnen. Met warme gevoelens denk ik terug aan de pater die mij mijn eerste communie gaf, nadat ik er op zevenjarige leeftijd voor koos om gedoopt te worden. Die keuze kwam toen niet zozeer voort uit een bewust verlangen naar God, maar uit het verlangen om mee te mogen doen: samen met de andere communicantjes feest te vieren, een mooie jurk dragen en cadeautjes krijgen.

Mijn ouders hadden mij bewust niet laten dopen. Misschien om mij later zelf te laten kiezen, misschien om redenen die ik nooit heb mogen horen.Thuis was geloof geen groot thema. We leerden dat vloeken niet mocht, dat we mochten danken in gebed en dat we dankbaar door het leven mochten gaan. Na vele hindernissen in mijn leven, waarin ik vaak het vertrouwen in mensen verloor, raakte ook mijn verbinding met God en met Jezus langzaam op de achtergrond. Later kwam ik erachter dat ik eigenlijk Joods ben — een waarheid die verzwegen was omdat de herinnering aan de gruwelijkheden te pijnlijk was — en ik raakte diep in verwarring.

“Wie ben ik? Wat geloof ik? Als ik mijn eigen familie niet eens kon vertrouwen, hoe kon ik dan mijn geloof hervinden bij God en Jezus, die voor mij minder tastbaar leken?”

Na het overlijden van mijn ouders en grootouders stortte ik in. Ik besefte dat ik op zoek moest naar mijzelf. In een jaar vol paniekaanvallen, angst en onzekerheid voelde ik dat ik mijn geloof een eigen fundament mocht geven. Dat ik de stem die ik hoorde en de handen die ik voelde, een naam mocht geven. “JEZUS” mijn Redder! Ik ben Gods geliefde kind. Hij was er altijd. Keer op keer raapte Hij mij op, daar waar ik struikelde, viel en verward was.

Ik zal mij altijd Joods blijven voelen en draag het erfelijke trauma van mijn familie met mij mee. Familieleden die hebben overleefd, maar voor wie de pijn nooit is verdwenen. Toch heb ik ervoor gekozen het niet alleen te dragen. Ik vertrouw op Jezus. En nu kies ik bewust voor de doop, niet voor de mooie jurk of de cadeautjes. Maar voor de eeuwige liefde die ik mag ontvangen. En zoals ik ben opgevoed…. ik ben dankbaar!

Karen Schlosser (wordt gedoopt op 28 december 2025)